The Sun of Arabhood
———————————
Tears welled and spilled from my eyes, again and again,
And the least of my suffering is this aching pain.
Oh, the children of Gaza—my heart cries for you,
Sleeping through terror, hungry and subdued.
Has the sun of Ya’rub vanished from our sky,
So that after our glory, our fortresses die?
The soul overflows with sorrow and despair,
And cries to those who sold Jerusalem without care.
By my life, this is our united plea:
That truth may one day set your shackles free.
May our slaughtered people taste peace at last,
Enough of fear, of yielding to the past.
Oh Arab conscience, awaken and arise!
A monster awaits to devour you, no disguise.
My heart yearns for a just and rightful dawn,
To restore a ray of light where hope’s long gone.
---Mon poème en grec
---
Ο Ήλιος της Αραβικότητας
Τα δάκρυα έτρεξαν απ’ τα μάτια μου ξανά και ξανά,
Κι ο πιο ελαφρύς μου πόνος είναι αυτός ο καημός.
Παιδιά της Γάζας – ω, καρδιά μου,
Κοιμούνται πεινασμένα με τρόμο βαθύ.
Έσβησε ο ήλιος του Γιαρούμπ από τον ουρανό,
Κι οι οχυρώσεις μας, μετά τη δόξα, καταρρέουν.
Η ψυχή ξεχειλίζει από πόνο και στεναγμό,
Και φωνάζει σε εκείνους που πούλησαν την Ιερουσαλήμ.
Μα την ψυχή μου, αυτός είναι ο κοινός μας πόθος:
Να ξεσκεπάσει η αλήθεια τα προσωπεία τους.
Να ανασάνει ο λαός μας, σφαγμένος αιώνες,
Φτάνει πια ο φόβος και η υποταγή.
Ω αραβική συνείδηση, ξύπνα, σήκω,
Ένα θηρίο σε κατατρώει σιγά-σιγά.
Η καρδιά μου ποθεί δικαιοσύνη και φως,
Να επιστρέψει μια αχτίδα στη νύχτα του δικαίου.
Samar Aldeek
